بررسی سلامت روانی در افراد کم شنوای بزرگسال

مقدمه و اهداف دستگاه شنوایی یکی از مهمترین مسیرهای ارتباطی انسان با محیط پیرامون و زیربنای ارتباط کلامی، توانایی‌های ادراکی و روانشناختی انسان است و نقص آن می‌تواند سلامت روان افراد را به مخاطره اندازد. در این پژوهش، سعی شده است تا نیمرخ روانی افراد کم‌شنوا مورد بررسی قرار گرفته و با افراد دارای شنوایی هنجار مورد سنجش قرار گیرد. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی-مقایسه‌ای، اطلاعات روان‌شناختی 40 فرد کم شنوای متوسط تا شدید دارای سمعک با میانگین سنی  85/27 سال، با استفاده از پرسش‌نامهSCL-90-R  بررسی شده و با 40 فرد دارای شنوایی هنجار با میانگین سنی 52/27 سال سنجیده گردید. تحصیلات هر دو گروه یکسان و در حد دیپلم بود. افراد شرکت‌کننده در پژوهش از هر دو جنسیت بودند. یافته ها داده های آماری نشان‌دهنده اختلاف آماری معنادار بین میانگین میزان اختلالات روانی (روان‌پریشی، ترس مرضی، پرخاشگری، حساسیت در روابط متقابل، شکایت‌های جسمانی، افکار پارانوئیدی، اضطراب، افسردگی، وسواس) در افراد کم شنوا با افراد با شنوایی هنجار بود. (05/0>P). نتیجه گیری نتایج این مطالعه، نشان از احتمال بالا بودن میزان اختلالات روانی در افراد کم شنوا نسبت به افراد هنجار بود. وجود این نتایج، اهّمیّت بررسی وضعیت روحی و روانی افراد مبتلا به کم‌شنوایی را در کنار سایر ارزیابی‌های مربوط به دستگاه شنوایی آشکار می‌سازد.